сызбауыр

сын. жерг. Дымқыл, сыз (жер). Сол арқары енді ғана кеткен с ы з б а у ы р қара жердің бетінде, аңызақ желдің өтінде саудырап ақсөңке болып жатты (Т.Зәкенұлы, Мәңгітас, 245).